Λαοί που δεν θυμούνται την Ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν…

Γράφει ο Νίκος Κατσουρίδης

Επανήλθε έντονα αυτό τον καιρό το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων στο Κυπριακό. Διάφορες δηλώσεις από πλευράς κυβερνήσης και πολιτικών δυνάμεων στην Κύπρο, αλλά και τοποθετήσεις απλών πολιτών σε εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν το θέμα ιδιαίτερα σημαντικό.

Σημαντικό γιατί είναι ξεκάθαρο ότι: ενώ από τη μια φαίνεται να παραμένει αναλλοίωτη η θέση πως η ε/κ πλευρά παραμένει αμετακίνητη στην άποψη πως οι εγγυήσεις είναι αχρείαστες σε μια ευρωπαϊκή Κύπρο και από την άλλη η ασφάλεια είναι αδιαπραγμάτευτη, την ίδια στιγμή φαίνεται ότι ανεπίσημα τα συζητάμε όλα, εξού και προκύπτουν διάφορες φόρμουλες και ιδέες για ασφάλεια και εγγυήσεις.

Παράλληλα, η τ/κ πλευρά παρουσιάζεται να μην αποδέχεται ως επαρκή εγγύηση την ευρωπαϊκή ένταξή μας ως Κυπριακή Δημοκρατία στην ένωση των ευρωπαϊκών κρατών. Να θυμήσω ότι η ένταξη και ντεφάκτο ολόκληρης της Κύπρου -και της τ/κ κοινότητας συμπεριλαμβανομένης- υπήρξε ο ένας από τους δύο πυλώνες της εξέγερσης των Τ/κ συμπατριώτων μας κατά του Ραούφ Ντενκτάς.

Η Τουρκία, από την πλευρά της, είναι ξεκάθαρο ότι επιμένει στη δική της παρουσία και εγγυητικό λόγο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και το ερώτημα είναι: πού αποσκοπεί η συζήτηση από ε/κ πλευράς της μιας ή της άλλης ιδέας, της μιας ή της άλλης φόρμουλας για ασφάλεια και εγγυήσεις; Αν είναι αδιαπραγμάτευτη η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, είναι αδιαπραγμάτευτη. Τελεία και παύλα!

Διαβάζω απόψεις οι οποίες λένε: τι το κακό αν παραμείνει ένας μικρός αριθμός Τούρκων στρατιωτών και μετά τη λύση; Μα, τελικά, είναι ο αριθμός το ζήτημα; Υπονοούν, φαίνεται, ότι αν παρεκτραπούν θα τους συλλάβουμε, θα τους περιορίσουμε στο στρατόπεδό τους. Αλήθεια, πόσος ήταν ο αριθμός της ΤΟΥΡΔΥΚ; Ήταν μεγάλος; Όχι βέβαια! Και με ποια δύναμη θα τους περιορίσουμε; Με τον κυπριακό στρατό της αποστρατιωτικοποιημένης Κυπριακής Δημοκρατίας, μήπως; Στον οποίο, αν υπάρχει, θα συμμετέχουν και οι Τ/κ; Με την κυπριακή αστυνομία, που και αυτή θα είναι μεικτή, ίσως; Κυρίως, όμως, θα θεωρήσει ή όχι η Τουρκία μιαν κίνηση κατά του υποκατάστατου της ΤΟΥΡΔΥΚ ως κίνηση κατά της ίδιας;

Η Ιστορία διδάσκει ότι θα το θεωρήσει επίθεση κατά της ίδιας και καλή αφορμή για επέμβαση. Αυτή είναι η Ιστορία και όποιος δεν θυμάται την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Ξεχνούν, όμως, ορισμένοι και κάτι άλλο. Ότι μια τουρκική δύναμη, η οποία θα σταθμεύει στην Κυπριακή Δημοκρατία, θα είναι πηγή κακών και άντρο εκκολάψης διάφορων κινδύνων με την όλη δραστηριότητα των μελών και αξιωματικών της στο νησί και ιδιαίτερα μέσα στην τ/κ κοινότητα.

Ας θυμηθούμε όλοι τον παρόμοιο ρόλο τους μετά το 1960 και τον ρόλο τους για την προετοιμασία της εισβολής και, βέβαια, τη συμμετοχή τους σ’ αυτή. Παρόμοια πράγματα ζήσαμε επί χουντικής επταετίας και στην ε/κ κοινότητα. Ας μην τα ξεχνάμε όλα αυτά, γιατί θα τα πληρώσουμε πολύ ακριβά και πλέον δεν έχουμε περιθώρια για τραγικά και ιστορικά λάθη. Ακόμα ένα, θα είναι και το τελευταίο. Διαβάζω, για παράδειγμα, ότι θα εγγυηθούν την ασφάλεια μόνο της τ/κ πολιτείας.

Αλήθεια, πώς μπορεί να τύχει εγγύησης ένα μόρφωμα το οποίο δεν θα έχει κυριαρχία; Δεν μπορεί. Και αν κρίνει η Τουρκία ότι κινδυνεύει η άνευ κυριαρχίας τ/κ ομόσπονδη πολιτεία και αναπτύξει το υποκατάστατο της ΤΟΥΡΔΥΚ, το οποίο θα σταθμεύει εδώ, τι θα γίνει; Τι θα κάνει η κεντρική κυβέρνηση της ανεξάρτητης και κυριάρχης Κυπριακής Δημοκρατίας σε τέτοια περίπτωση; Θα επέμβει στρατιωτικά; Και αν το κάνει ποιος μπορεί να προβλέψει την τουρκική αντίδραση; Τέτοιες ιδέες είναι απλά στρουθοκαμηλισμός μπροστά στην απογοήτευση και απόγνωση, ίσως, που γεννά η τουρκική αδιαλλαξία σ’ αυτό και σε άλλα ζητήματα του Κυπριακού.

Δεν είναι ούτε άρνηση, ούτε ιδιοτροπία η δίκαιη και δικαιολογημένη, από την Ιστορία, απαίτηση για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και ο τερματισμός του όποιου εγγυητικού ρόλου και λόγου της Τουρκίας. Είναι προϋπόθεση επιβίωσης της ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας που θα προκύψει από μια λύση. Είναι θεμέλιο ζωής για όλους τους κατοίκους του νησιού μας. Συμπεριλαμβανομένων και των Τ/κ. Είναι, κατά συνέπεια, ζητήμα αρχής χωρίς την εφαρμογή της οποίας δεν θα υπάρξει λύση λειτουργική, βιώσιμη και ασφαλής.


ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: Λαοί που δεν θυμούνται την Ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν… http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/08/blog-post_6374.html#ixzz4J13aM500